Dekret pochwalny (łac. decretum laudis) – dokument, na mocy którego zgromadzenie zakonne otrzymuje pierwsze zatwierdzenie Stolicy Apostolskiej i staje się zgromadzeniem na prawie papieskim. Różni się od dekretu aprobacyjnego.

Dekretu pochwalnego udziela się, o ile zgromadzenie zakonne od chwili zatwierdzenia przez ordynariusza miejsca rozwinęło się, wykazało działalność apostolską oraz zachowało karność zakonną. Dekret pochwalny daje zakonnej wspólnocie stabilizację i większą autonomię w Kościele.

Bibliografia

• Encyklopedia katolicka, tom III, Lublin 1989.