Edukacja na odległość we Włoszech

Edukacja na odległość, zwana też zdalnym nauczaniem (D-learning lub dLearning z ang. distance learning) – metoda uczenia się charakteryzująca się odseparowaniem nauczyciela od ucznia oraz ucznia od grupy uczących się, zastępując bezpośrednią komunikację interpersonalną (typową dla konwencjonalnej edukacji) komunikacją, w której pośredniczy tradycyjna poczta i technologia komunikacyjna[1].

Pierwszymi przykładami zastosowania edukacji na odległość są szkoły korespondencyjne. Jednym z warunków edukacji na odległość jest zapewnienie komunikacji w obie strony, tak aby możliwy był dialog między słuchaczem a nauczycielem, jednakże nie jest tu wymagana jednoczesność miejsca i czasu[2].

Pojęcie to często bywa błędnie utożsamiane z e-learningiem, który jest tylko jedną z form uczenia się na odległość.

Odmianą edukacji na odległość jest teleedukacja zakładająca bezpośredni kontakt w czasie rzeczywistym pomiędzy nauczycielem i uczniem za pomocą systemów audio- i wideokonferencji. Inną formą d-learningu są edukacyjne programy i audycje realizowane za pośrednictwem środków masowego przekazu, w szczególności edutainment.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Andreas Kaplan: Academia Goes Social Media, MOOC, SPOC, SMOC, and SSOC: The digital transformation of Higher Education Institutions and Universities, in Bikramjit Rishi and Subir Bandyopadhyay (eds.), Contemporary Issues in Social Media Marketing, Routledge, 2017.
  2. ↑ Keegan, D. (2002). The future of learning: From e-learning to m-learning.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.