 | |
| Król Austrazji | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik |
Sigebert I |
| Następca |
Teudebert II |
| Król Burgundii | |
| Okres | |
| Poprzednik |
Guntram I |
| Następca |
Teuderyk II |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia |
Merowingów |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec |
Sigebert I |
| Matka |
Brunhilda |
| Dzieci |
Teudebert II, Teuderyk II |
Childebert II (570-596) – król Austrazji z dynastii Merowingów. Był zwierzchnikiem Prowansji, a od 592 roku panował także w Burgundii.
Dzieciństwo
Gdy ojciec Childeberta II, Sigebert I, został zamordowany w 575 roku, Childebert wraz z matką Brunhildą znajdowali się w Paryżu. Jeden z wiernych wasali Sigiberta I, Gundobald, porwał pięcioletniego Childeberta II matce i przywiózł go do Metz, stolicy Austrazji, gdzie odbyła się koronacja. Brunhilda natomiast została zesłana do Rouen przez króla Franków – Chilperyka I, który tymczasem zajął Paryż. Po koronacji Childeberta II Brunhilda powróciła do Austrazji, i ogłosiła się regentką.
Polityka wewnętrzna
Początkowy okres rządów małoletniego Childeberta II przypadł na spór o wpływy w Prowansji między królem Chilperykiem I a królem Burgundii, Guntramem I. Zarówno pierwszy, jak i drugi ubiegali się o poparcie Childeberta II. Ostatecznie został podpisany pokój, którego strażnikiem został Childebert II.
Po zabójstwie Chilperyka w 584 roku Childebertowi II zagrażało niebezpieczeństwo ze strony wdowy po Chilperyku, która próbowała dokonać kilka zamachów na życie króla Austrazji, żeby zapewnić swojemu synowi, Chlotarowi II panowanie w Burgundii i Austrazji. W 587 roku między Childebertem II a Guntramem I w Andelot zostało podpisane porozumienie o stosunkach między Austrazją a Burgundią oraz o sukcesji burgundzkiej. Na mocy porozumienia ustalone zostały granice między państwami. W 592 roku, po bezpotomnej śmierci Guntrama I, władcą został Childebert II.
Wyprawy przeciwko Longobardom
I wyprawa
Między 582 a 583 rokiem cesarz Maurycjusz podpisał porozumienie z Childebertem i Brunhildą, dotyczący ekspedycji przeciwko Longobardom, za którą król Austrazji otrzymał 50 tysięcy złotych monet. W 584 roku wyprawa wojenna była gotowa, jednak na wieść o grożącej wojnie Longobardowie złożyli Childebertowi II hołd lenny. Taki układ nie odpowiadał Maurycjuszowi, który zażądał zwrotu pieniędzy. Childebert II wysłał do Bizancjum poselstwo, w którym zapewniał o szczerości swoich zamiarów. Ekspedycja przeciw Longobardom doszła do skutku w 585 roku. Wojsko frankijskie przekroczyło Alpy, jednak z powodu niezgody między jego dowódcami wyprawa wojenna skończyła się niepowodzeniem.
II wyprawa
W 588 roku, podczas gdy nowe poselstwo wyruszyło do Bizancjum, wojsko Childeberta II ponownie wkroczyło do Italii. Longobardowie, chcąc uniknąć wojny, zaproponowali królowi Austrazji pokój i zapewnili, że będą płacić daninę. Childebert II wznowił z nimi rokowania pokojowe, które nie doszły do skutku.
III wyprawa
W 590 roku do Italii zostało skierowane wojsko na czele z dwudziestoma książętami. Jeden oddział oblegał Mediolan. Drugi wyruszył na twierdzę bellincońską, w czasie oblężenia dowódca armii został ranny i zmarł, a oddział został rozproszony przez Longobardów. Trzeci oddział, po zdobyciu Werony, podpisał pokój z królem Longobardów – Autarisem.
Wojska frankijskie miały za zadanie połączyć się z wojskami bizantyjskimi pod Ticinum i wspólnymi siłami pokonać Longobardów. Jednak, po przedostaniu się na południe Italii, Frankowie zostali pokonani przez armię Autarisa. Po porażce resztki armii Childeberta II wróciły do Galii.
Sukcesja po Childebercie II
Childebert II zmarł w 2(28) marca 596 roku, prawdopodobnie otruty wraz z żoną Faileubą. Pozostawił po sobie dwóch synów – Teudeberta i Teuderyka, którzy kolejno sprawowali rządy w Austrazji i Burgundii.
Linki zewnętrzne
Bibliografia
- Gustav Faber – Merowingowie i Karolingowie, PIW, Warszawa 1994