Chabad-Lubawicz (hebr. חסידות חב"ד) – grupa chasydzka powstała pod koniec XVIII wieku w rosyjskiej miejscowości Lubawicze (ros. Любавичи, Lubawiczi na terenie obecnego rejonu rudniańskiego obwodu smoleńskiego), założona przez rabiego Szneura Zalmana. W swej historii Chabad-Lubawicz miało siedmiu rebe wywodzących się z jednej dynastii. Ostatni i uważany dość powszechnie za najwybitniejszego Menachem Mendel Schneerson zaniechał wyboru następcy i od jego śmierci w 1994 grupa nie posiada swego rebe. Obecnie jest najszybciej rozwijającą się grupą chasydzką – liczącą ok. 200 tysięcy wyznawców na całym świecie. Znana jest z licznych akcji misyjnych wśród Żydów. Zajmuje się studiowaniem Tory, filozofią religii i edukacją. Chabad-Lubawicz był początkowo wrogo nastawiony do Państwa Izrael, później zaakceptował jego istnienie, a część dostrzega nawet w jego istnieniu sens mesjański. Chabad-Lubawicz zachęca osoby o żydowskich korzeniach, ale nieposiadające żydowskiej matki, do konwersji na judaizm.
Geneza nazwy
Nazwa Chabad hebr. חב"ד (Ch-B-D) jest akronimem trzech hebrajskich słów zwanych sefirami, wchodzących w skład kabalistycznego Drzewa Życia[1]:
Rabini Chabad
- Szneur Zalman z Ladów (1745–1812)
- Dovber Schneuri (1773–1827)
- Menachem Mendel Schneersohn (1789–1866)
- Shmuel Schneersohn (1834–1882)
- Sholom Dovber Schneersohn (1860–1920)
- Joseph Isaac Schneersohn (1880–1950)
- Menachem Mendel Schneerson (1902–1994)
Zobacz też
- Jesziwa Chabad w Warszawie
- Kefar Chabad
- Synagoga chasydów z Chabad-Lubawicz w Warszawie
Przypisy
- ↑ Explanatory Notes – term Chabad. chabad.org. [dostęp 2018-01-12].
Linki zewnętrzne
- Historia i cele Chabad-Lubawicz. chabad.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-10)]. (chabad.org.pl)