Właściwości

Często tworzy zbliźniaczenia (kolankowe, gwiaździste, wachlarzowate), spotykany jest też w formie naskorupień. Dobrze wykształcone kryształy spotykane są w druzach. Jest izomorficzny z aragonitem, stroncjanitem. Jest bardzo kruchy, przezroczysty, czasami wykazuje efekt kociego oka. Czasami zawiera znaczne ilości srebra. W świetle ultrafioletowym wykazuje niebieską fluorescencję.

Występowanie

Powstaje w strefach utleniania kruszców ołowiu, głównie galeny, w obecności węglanów, pod wpływem wody zawierającej dwutlenek węgla. Powstaje też na hałdach starych kopalń kruszcowych.

Miejsca występowania:

• Na świecie: Namibia – Tsumeb; USA – Nowy Meksyk, Pensylwania, Kolorado, Arizona; Australia – Broken Hill, Włochy – Monte Poni na Sardynii; Czechy; Niemcy – Schwarzwald, Siegerland, okolice Bad Ems; Szkocja – Leadhills; Maroko – Touissit.

• W Polsce: w okolicach Bytomia, Olkusza, w rejonie świętokrzyskim, na Dolnym Śląsku. W Polsce cerusyt jest często występującym składnikiem triasowych dolomitów kruszconośnych regionu śląsko-krakowskiego.

Zastosowanie

• źródło otrzymywania ołowiu, niekiedy też srebra,
• w starożytności, oraz XVI i XVII wieku po sproszkowaniu był używany jako puder kosmetyczny; jako że cerusyt jest minerałem bardzo trującym, używanie takiego pudru doprowadzało do nagromadzenia się ołowiu w organizmie i śmierci.
• od starożytoności do początku XX wieku po sproszkowaniu używany był jako biały pigment w dekoratorstwie wnętrz, oraz wszystkich rodzajach malarstwa.
• ma znaczenie naukowe (określanie genezy złóż),
• poszukiwany przez kolekcjonerów.