Sobór św. Andrzeja
Храм святого апостола Андрея Первозванного
(Андреевский собор)
2600039001
sobór parafialny
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Rosja

Kraj

 Stawropolski

Miejscowość

Stawropol

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Eparchia

stawropolska

Katedra

od 1963; w 2012 – cofnięty

Wezwanie

św. Andrzeja

Wspomnienie liturgiczne

30 listopada/13 grudnia

Przedmioty szczególnego kultu
Relikwie

św. Ignacego Brianczaninowa, św. Teofilakta[1]

Położenie na mapie Stawropola
Mapa konturowa Stawropola, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Stawropol, sobór św. Andrzeja”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, blisko lewej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Stawropol, sobór św. Andrzeja”
Położenie na mapie Kraju Stawropolskiego
Mapa konturowa Kraju Stawropolskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Stawropol, sobór św. Andrzeja”
Ziemia45°02′39,9″N 41°57′41,5″E/45,044417 41,961528
Strona internetowa

Sobór św. Andrzeja – prawosławny sobór w Stawropolu.

Pierwsza cerkiew pod wezwaniem św. Andrzeja powstała w Stawropolu w 1847. Pięćdziesiąt lat później na jej miejscu powstała nowa świątynia, zaprojektowana przez architekta Kuskowa jako dokładna kopia soboru w rosyjskim skicie św. Andrzeja na Athosie. Obok od 1888 znajdowała się dzwonnica z cerkwią św. Włodzimierza[1]. We wnętrzu znajdował się ikonostas z drewna cyprysowego. W tworzeniu dekoracji malarskiej na ścianach wewnętrznych cerkwi uczestniczył poeta osetyjski Kosta Chetagurow[1]. W latach 1860–1883 cerkiew św. Andrzeja służyła jako świątynia seminaryjna[2].

W 1919 od nabożeństwa w cerkwi rozpoczął się sobór biskupów przebywających na ziemiach kontrolowanych przez Białe Siły Zbrojne Południa Rosji, na którym utworzono Tymczasowy wyższy zarząd cerkiewny na południowym wschodzie Rosji[3].

Cerkiew funkcjonowała do lat 30. XX wieku, gdy została odebrana parafii prawosławnej i zaadaptowana na archiwum. Jej wyposażenie uległo wtedy zniszczeniu[1].

W sierpniu 1942 do Stawropola wkroczyły wojska niemieckie i rumuńskie. Rumuni zorganizowani w cerkwi św. Andrzeja polową świątynię, przenosząc do budynku utensylia cerkiewne eksponowane dotąd w miejscowym muzeum ateizmu (dawniej znajdujące się w zlikwidowanych świątyniach prawosławnych w Stawropolu). Z czasem w obiekcie rozpoczęły się także nabożeństwa w języku cerkiewnosłowiańskim, przeznaczone dla mieszkańców miasta, odprawiane przez duchownych rosyjskich[1].

W 1963 cerkiew św. Andrzeja otrzymała status soboru katedralnego eparchii stawropolskiej (dawna katedra, sobór Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Stawropolu, została zburzona trzydzieści lat wcześniej)[1]. Status katedry posiadała do wyświęcenia odbudowanego soboru Kazańskiej Ikony Matki Bożej w grudniu 2012[4].

W sąsiedztwie soboru znajdują się nagrobki trzech biskupów stawropolskich: Antoniego (Romanowskiego), Antoniego (Zawgorodnego) i Gedeona (Dokukina)[5].

Przypisy

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.