Rybożer melanezyjski
Icthyophaga sanfordi
(Mayr, 1935)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

szponiaste

Rodzina

jastrzębiowate

Podrodzina

jastrzębie

Plemię

Accipitrini

Rodzaj

Icthyophaga

Gatunek

rybożer melanezyjski

Synonimy
  • Haliaeetus sanfordi Mayr, 1935
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1]

Rybożer melanezyjski[2], bielik melanezyjski[3] (Icthyophaga sanfordi) – gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Gatunek endemiczny, występuje jedynie na archipelagu Wysp Salomona. Zamieszkuje przybrzeżne lasy i jeziora. Jest narażony na wyginięcie.

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy opisał w 1935 roku niemiecki ornitolog Ernst Mayr, nadając mu nazwę Haliaeetus sanfordi[4]. Jako miejsce typowe odłowu holotypu Mayr wskazał wyspę Choiseul[4]. Holotypem był dorosły samiec odłowiony 28 listopada 1927 roku przez R.H. Becka, F.P. Drowne’a i H. Hamlina[4].

Przeniesiony z rodzaju Haliaeetus do Icthyophaga[2]. Nie wyróżnia się podgatunków[5][6].

Morfologia

Wygląd zewnętrzny
Upierzenie białawo-brązowe, nieco jaśniejsze na głowie i szyi. Od piersi w dół zabarwienie od ciemnobrązowego do szaro-czarnego. Ten gatunek jest wyjątkiem w rodzaju Haliaeetus, ponieważ ma ogon ciemny przez całe życie.
Rozmiary
długość ciała ok. 70–90 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 165–185 cm

Zasięg występowania

Rybożer melanezyjski jest endemitem archipelagu Wysp Salomona. Występuje na terytorium państwa Wyspy Salomona oraz na stanowiących część Papui-Nowej Gwinei wyspie Buka i Wyspie Bougainville’a[1][6]. Jest gatunkiem osiadłym[6].

Pożywienie

Pożywienie tego rybożera to głównie padlina, ryby, kraby, żółwie i węże morskie. Sporadycznie także małe ptaki oraz owoce rosnące w koronach lasów deszczowych.

Rozród

Pora lęgowa
Od sierpnia do października.
Jaja
Zwykle składa dwa jaja.

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje rybożera melanezyjskiego za gatunek narażony (VU – Vulnerable) nieprzerwanie od 1994 roku. Liczebność populacji szacuje się na 250–999 dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy[1].

Przypisy

  1. 1 2 3 Icthyophaga sanfordi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  2. 1 2 Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Accipitrini Vigors, 1824 (Wersja: 2023-04-01). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-04-20].
  3. ↑ P. Mielczarek & W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 43, 1999.
  4. 1 2 3 E. Mayr. Birds collected during the Whitney South Sea Expedition. 30, Descriptions of twenty-five new species and subspecies. „American Museum novitates”. 820, s. 1, 1935. (ang.).
  5. ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-11]. (ang.).
  6. 1 2 3 Species account: Sanford's Sea Eagle Haliaeetus sanfordi. [w:] Global Raptor Information Network [on-line]. (ang.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.