Widok ogólny Beskidu Dukielskiego z Przymiarek. Po prawej charakterystyczne wzniesienie Cergowej. Na skraju zdjęcia po lewej na ostatnim planie widoczny Piotruś

Beskid Dukielski – umowna nazwa środkowej części Beskidu Niskiego leżącej na północ od Przełęczy Dukielskiej. Rozciąga się od dolin Wisłoki i Ryjaka na zachodzie po drogę Królik Polski – Daliowa – Czeremcha na wschodzie. Na północy granicę stanowi droga Nowy Żmigród – Dukla. Dalej na wschód obniżenie Jasionki – górnej Lubatowej i Królika Polskiego oddziela Beskid Dukielski od Wzgórz Rymanowskich. Przeważają w nim wąskie grzbiety o przebiegu równoleżnikowym lub z północnego zachodu na południowy wschód, charakteryzujące się dużą indywidualnością. Zbudowany jest ze skał osadowych – głównie piaskowców, łupków i zlepieńców. Bardzo częste są osuwiska. Towarzyszą im jaskinie szczelinowe. Najwyższym szczytem jest Baranie (754 m n.p.m.).

Do szczytów Beskidu Dukielskiego należą m.in.:

• Cergowa (716 m)
• Kilanowska Góra (558 m)
• Chyrowa (695 m)
• Dania (696 m)
• Polana (651 m.)
• Łysa Góra (641 m)
• Grzywacka Góra (567 m)
• Piotruś (728 m)
• Popowa Polana (638 m)
• Ostra (687 m)
• Baranie (754 m)
• Nad Tysowym (711 m)
• Żydowska Góra (719 m)
• Zimny Wierch (702 m)
• Czerteż (648 m)
• Dziurcz (586 m)

Bibliografia

• PawełP. Luboński PawełP., WojciechW. Krukar WojciechW., StanisławS. Kryciński StanisławS., Beskid Dukielski, Pruszków: wyd. Rewasz, 1999, ISBN 83-85557-62-8, OCLC 830307402 .brak strony (książka)
• Wojciech Krukar Rymanów Zdrój, Iwonicz-Zdrój i okolice. Mapa turystyczno-nazewnicza. wyd. Ruthenus, Krosno ISBN 83-86588-41-1

Widok Beskidu Dukielskiego ze wzgórza 534. Z lewej strony góra Cergowa, Hyczki. Widoczne miejscowości (od lewej strony): Jasionka, Cergowa, Dukla, Nadole, Teodorówka, Iwla, Głojsce. W głębi widoczny stok w Chyrowej.