Batyżowiecka Próba
ilustracja
Państwo

 Słowacja

Pasmo

Tatry Wysokie, Karpaty

Wysokość

2250 m n.p.m.

Pierwsze wejście

1875
Ján Pastrnak i Ján Ruman Driečny junior

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, na dole nieco na prawo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Batyżowiecka Próba”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Batyżowiecka Próba”
Ziemia49°09′37″N 20°07′53″E/49,160278 20,131389

Batyżowiecka Próba (słow. Batizovská próba) – sześciometrowy próg skalny o punkcie kulminacyjnym położonym na wysokości ok. 2250 m n.p.m., znajdujący się w zachodnich zboczach masywu Gerlacha w słowackich Tatrach Wysokich. Batyżowiecka Próba znajduje się powyżej wylotu Batyżowieckiego Żlebu opadającego spod Wyżnich Gerlachowskich Wrótek w kierunku Doliny Batyżowieckiej. Ścieżka prowadząca przez Batyżowiecką Próbę na główny wierzchołek Gerlacha nie jest obecnie znakowana, używana jest najczęściej podczas schodzenia.

Historia

W 1880 roku MKE założyło na ścieżce przez Batyżowiecką Próbę 18 klamer. W następnych latach dodano na niej łańcuchy, potem ich liczbę znacznie zwiększono. Droga ta była dawniej znakowana, obecnie dostępna jest jedynie z uprawnionym przewodnikiem.

Pierwszego przejścia przez Batyżowiecką Próbę dokonali w 1875 r. przewodnicy Ján Pastrnák i Ján Ruman Driečny (młodszy). Pierwszego wejścia z Doliny Batyżowieckiej przez Batyżowiecką Próbę na Zadni Gerlach dokonał w 1876 r. czeski taternik Viktor Lorenc z J. Rumanem, natomiast pierwszego wejścia przez Batyżowiecką Próbę na Gierlach – ten sam V. Lorenc z obydwoma wyżej wymienionymi przewodnikami w 1877 r. Pierwsze zimowe przejście Batyżowieckiej Próby (podczas schodzenia z Gerlacha) należy do Janusza Chmielowskiego, Károlya Jordána, Klemensa Bachledy, Johanna Franza seniora i Paula Spitzkopfa, którzy dokonali tego 15 stycznia 1905 r.

Zobacz też

Bibliografia

  • Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie cz. XII Wyd. I. Warszawa: Sport i Turystyka, 1965.
  • Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
  • Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.