 Grawiura Wiktora Bobrowa z lat 80. XIX wieku | |
| Data i miejsce urodzenia |
28 października 1759 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 marca 1814 |
| Narodowość | |
| Alma mater | |
| Uczelnia |
Akademia Sztuk Pięknych w Petersburgu |
| Wpłynął na | |
| Praca | |
| Budynki |
Sobór Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Petersburgu, Instytut Górniczy w Petersburgu, budynek Skarbu Państwa w Petersburgu |
Andriej Woronichin (ros. Андре́й Ники́форович Ворони́хин) (ur. 17 października / 28 października 1759 we wsi Nowoje Usolje w Kraju Permskim, zm. 21 lutego / 5 marca 1814 w Sankt Petersburgu) – rosyjski architekt i malarz, twórca rosyjskiej odmiany stylu empire.
Życiorys
Urodził się w rodzinie chłopa pańszczyźnianego w dobrach hrabiego Aleksandra Stroganowa, wieloletniego prezesa Cesarskiej Akademii Sztuk w Sankt Petersburgu.
Naukę malarstwa rozpoczął w pracowni ikon Gawriiła Juszkowa. Talent młodzieńca zwrócił uwagę Stroganowa, który w roku 1777 wysłał go na naukę do Moskwy. Mistrzami Woronichina byli prawdopodobnie architekci Wasilij Bażenow i Matwiej Kazakow. W roku 1779 Woronichin zamieszkał w Sankt Petersburgu.
W roku 1785 został uwolniony od statusu chłopa pańszczyźnianego. W latach 1786-1790 studiował architekturę, mechanikę i matematykę we Francji i Szwajcarii.
Od początku lat 1800-ch był wykładowcą Akademii.
Jednym z pierwszych realizacji Woronichina stały się wnętrza Pałacu Stroganowa (1793). Bogaty barokowy wystrój – dzieło Bartolomeo Rastrelli – Woronichin zastąpił wystrojem klasycystycznym, wyróżniającym się prostota i elegancją.
W roku 1797 Rada Akademii przyznała Woronichinowi godność akademika malarstwa perspektywicznego za obraz przedstawiający letnią rezydencję Stroganowa na Czornej Reczce w Petersburgu. W roku 1800 otrzymał tytuł akademika architektury za projekt kolumnady w Peterhofie. W roku 1802 został powołany na profesora Akademii Sztuk.
Za najwybitniejsze dzieło Woronichina uważany jest sobór Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Petersburgu. Budowa trwała od 1801 do 1811. Budynek utrzymany jest w stylu palladiańskiego klasycyzmu z wysoką kopułą i szeroką kolumnadą.
Budynek Instytutu Górniczego powstał w latach 1806-1811 w surowym stylu doryckim. Monumentalny dwunastokolumnowy portyk dominuje nad zespołem istniejących wcześniej budynków.
Również inne budynki projektu Woronichina – Gmach Skarbu Państwa, kolumnady i kaskady w Peterhofie, wnętrza pałaców i założenia parkowe w Gatczynie i Pawłowsku utrzymane były w surowym stylu Empire. Francuscy historycy architektury dopatrują się wpływu projektów Claude Nicolas Ledoux i Étienne-Louis Boullée.
Galeria
Instytut Górniczy
Sobór Kazańskiej Ikony Matki Bożej
(foto z XIX w.)
Kaskada w Peterhofie
Dacza Stroganowa
Bibliografia
- Лисовский В. Г., Андрей Воронихин. — Л.: Лениздат, 1971
- Панов В. А., Архитектор А. Н. Воронихин, М., 1937;