Siedziba ambasady w warszawskim | |
Państwo | |
---|---|
Data utworzenia |
1919, 1945 |
Ambasador |
Rik Van Droogenbroeck |
Zatrudnienie |
10+[1] |
Adres | |
ul. Senatorska 34 00-095 Warszawa | |
Położenie na mapie Warszawy | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
52°14′37,70″N 21°00′12,98″E/52,243806 21,003606 | |
Strona internetowa |
Ambasada Belgii w Warszawie (fr. Ambassade de Belgique en Pologne, nid. Ambassade van België in Polen) – placówka dyplomatyczna Królestwa Belgii znajdująca się w Warszawie przy ul. Senatorskiej 34 (w pałacu Mniszchów).
Ambasador Belgii w Warszawie oprócz Rzeczypospolitej Polskiej akredytowany jest także w Republice Litewskiej[2].
Podział organizacyjny
W skład przedstawicielstwa wchodzą:
- Biuro Regionu Brukseli przy Ambasadzie Belgii
- Przedstawicielstwo Wspólnoty Flamandzkiej i Regionu Flandrii, al. Szucha 19, Warszawa
- Przedstawicielstwo Ekonomiczne i Handlowe Flandrii (ang. Flanders Investment & Trade), adres jw.
- Przedstawicielstwo Wspólnoty Francuskiej i Regionu Walonii, ul. Skorupki 5, Warszawa
- Biuro Ekonomiczne, Handlowe i Inwestycji Zagranicznych Regionu Walonii (ang. Wallonia Foreign Trade and Investment Agency - AWEX), adres jw.
Siedziba
Przed I wojną światową
W okresie porozbiorowym, Belgia utrzymywała w Warszawie konsulat, który mieścił się przy ul Mazowieckiej 9 (1869-1913), w międzyczasie podniesiony do rangi konsulatu generalnego.
Funkcjonował też konsulat w Gdańsku: przy Große Hossennähergasse 683, ul. Pończoszników 5, ob. Długie Pobrzeże 2 (1839-1844), Lastadie 39, ob. ul. Lastadia (1867), Lastadie 39a (1870-1874), Ankerschmiedegasse 9, ob. ul. Kotwiczników (1876-1880), Langenmarkt 41, ob. Długi Targ (1886-1890), Steindamm 25a, ob. ul. Kamienna Grobla (1897-1911), Hopfengasse 74, ob. ul. Chmielna (1912-1914).
W okresie międzywojennym
Stosunki dyplomatyczne nawiązano w 1919. Pierwsze przedstawicielstwo tego kraju w Polsce w randze poselstwa otwarto w hotelu Europejskim przy ul. Krakowskie Przedmieście 13 (1919-1925), kolejne - kamienicy hr. Ostrowskiego przy ul. Świętokrzyskiej 25 (1925), w kamienicy Kiersnowskiej przy ul. Brackiej 18 (1927), ponownie przy ul. Świętokrzyskiej 25 (1928-1933[3]), obecnie nie istnieje, następnie w pałacyku Gawrońskich/Leszczyńskich w al. Ujazdowskich 23 (1934-1939).
W okresie Wojny polsko-bolszewickiej, w sytuacji zagrożenia zajęcia Warszawy, personel poselstwa był ewakuowany okresowo (od początku sierpnia 1920) do Poznania.
Belgia utrzymywała też konsulat w Wolnym Mieście Gdańsku przy Elisabethwall 9, ob. Wały Jagiellońskie (1921), Hansaplatz 3, ob. nie istnieje (1922), Hansaplatz 13 (1925-1934), Holzmarkt 15, obecnie Targ Drzewny (1935-1939), Stadtgraben 5, ob. ul. Podwale Grodzkie (1940).
Okres po 1945
Po II wojnie światowej stosunki reaktywowano w 1945. Początkowo poselstwo było zlokalizowane w hotelu Polonia w al. Jerozolimskich 45 (1948[4]-1950), a rezydencja ministra/posła Belgii przy ul. Obrońców 33 (1948-1950[5]). Następnie mieściło się tu poselstwo (1951[6]-1956[7]). W 1957 podniesiono rangę przedstawicielstw do szczebla ambasad. W latach 1958[8]-1961 ambasada mieściła się przy ul. Starościńskiej 5, od 1962 w odbudowanym przez władze Belgii pałacu Mniszchów przy ul. Senatorskiej 34.
W 1946 funkcjonował konsulat Belgii w Gdańsku z siedzibą w hotelu Centralnym w Gdyni przy ul. Starowiejskiej 1.
W Warszawie funkcjonuje Przedstawicielstwo Flandrii, wcześniej w budynku ambasady (2003)[9], w al. Ujazdowskich 51 (2011-2021), obecnie w al. Szucha 19 (2021-)[10].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Misje dyplomatyczne, urzędy konsularne i organizacje międzynarodowe w Polsce - Ministerstwo Spraw Zagranicznych - Portal Gov.pl [online], www.gov.pl [dostęp 2019-12-25] (pol.).
- ↑ Strona główna. Ambasada Belgii w Warszawie. [dostęp 2018-06-29]. (pol.).
- ↑ Rocznik Polityczny i Gospodarczy 1933
- ↑ Liste du Corps Diplomatique à Varsovie 1948
- ↑ Spis telefonów Warszawskiego Okręgu Poczty i Telekomunikacji na rok 1950
- ↑ Spis telefonów Warszawskiego Okręgu Poczty i Telekomunikacji na rok 1951/52
- ↑ Spis telefonów w m. st. Warszawy i województwa warszawskiego : rok 1956/57
- ↑ Rocznik Polityczny i Gospodarczy 1958, PWG Warszawa
- ↑ Warszawa 2003. alfabetyczny spis firm i instytucji. Książka telefoniczna Telekomunikacji Polskiej
- ↑ Misje dyplomatyczne, urzędy konsularne i organizacje międzynarodowe w Polsce - Ministerstwo Spraw Zagranicznych - Portal Gov.pl [online], gov.pl [dostęp 2024-04-22] (pol.).
Bibliografia
- Karol Romer: Zagraniczny korpus dyplomatyczny w Polsce, [w:] Dziesięciolecie Polski Odrodzonej 1918-1928, IKC, Kraków/Warszawa 1928, s. 249-260
- Stosunki dyplomatyczne Polski. Informator. Tom I. Europa 1918-2006, Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Archiwum/Wydawnictwo Askon, Warszawa 2007, s. 584, ISBN 978-83-7452-019-5
- Andrzej Lek: Korpus dyplomatyczny w Polonia Palace, 17 lipca 2013, [w:]