Akwizycja języka, przyswajanie języka – stopniowe nabywanie umiejętności językowych i komunikacyjnych w danym języku, tj. umiejętności rozumienia danego języka i mówienia nim. Pojęcie to odnosi się zwykle do nabywania mowy ojczystej przez dziecko, ale bywa także odnoszone do dorosłych. Niekiedy akwizycja językowa jest odróżniana od nauki języka jako procesu kontrolowanego[1].
Akwizycja mowy ojczystej jest związana z ogólnym rozwojem dziecka, z rozwojem jego myślenia i zdolności poznawczych[1]. W odpowiednich warunkach dziecko zdrowe opanowuje warstwę dźwiękową języka, system gramatyczny, a także wystarczający zasób słownictwa, semantykę i pragmatykę, przy czym proces ten ma przebieg stopniowy[1].
Akwizycja językowa jest przedmiotem zainteresowań językoznawstwa, jak też psychologii, pedagogiki, logopedii i medycyny[1]. Badania w zakresie akwizycji języka przybierają zatem charakter interdyscyplinarny[1].
Akwizycja językowa może się wiązać z przyswajeniem różnych dialektów, np. lokalnego bądź środowiskowego wariantu języka oraz prestiżowej odmiany standardowej[2][3].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 Saicová Římalová 2017 ↓.
- ↑ Clark 2003 ↓, s. 373.
- ↑ Jeff Siegel, Social Context, [w:] Catherine J. Doughty, Michael H. Long, The Handbook of Second Language Acquisition, Oxford: John Wiley & Sons, 2008, s. 201, ISBN 978-1-4051-5188-7, OCLC 437159247 (ang.).
Bibliografia
- Lucie Saicová Římalová, OSVOJOVÁNÍ JAZYKA DÍTĚTEM, [w:] Petr Karlík, Marek Nekula, Jana Pleskalová (red.), Nový encyklopedický slovník češtiny, 2017 [zarchiwizowane z adresu 2020-06-26] (cz.).
- Eve V. Clark, First Language Acquisition, Cambridge: Cambridge University Press, 2003, ISBN 978-0-521-62997-3, OCLC 49875157 (ang.).