 | |
| Informacje podstawowe | |
| Inne nazwy |
A-925 Azow, SH-11, Gorgon, ABM-4 |
|---|---|
| Zwalczane cele | |
| Faza | |
| Państwo | |
| Producent |
• konstrukcja: Grushin OKB (OKB-2, dziś MKB Fakel); |
| Wejście do służby | |
| Status systemu |
wycofany ze służby[1] |
| Wycofanie ze służby |
2006[1] |
| Pocisk | |
| Platforma pocisku | |
| Miary pocisku | |
| Długość |
19,80 m |
| Średnica |
2,57 m |
| Masa |
33.000 kg |
| Napęd | |
| Liczba stopni napędu |
trzystopniowy na paliwo ciekłe |
| Głowica | |
| Liczba głowic |
jedna |
| Rodzaj głowicy |
jądrowa, 1 Mt |
| Naprowadzanie |
radarowe – komendowe |
| Zasięg i pułap | |
| Zasięg |
350 km (320 km) |
| Zakres pułapu antybalistycznego |
30 km |
| System | |
| Nazwa | |
| Radar | |
| Użytkownicy | |
| ZSRR/Rosja | |
51T6 / A-925 Azow (kod NATO: Gorgon) – radziecki rakietowy pocisk antybalistyczny przeznaczony do zwalczania głowic balistycznych w ostatniej, terminalnej wyższej fazie lotu balistycznego. Posiada również zdolności ASAT[1]. Uzbrojone w jądrowe głowice o mocy 0,5 lub 1 Mt trzydzieści sześć pocisków Gorgon rozmieszczonych jest wokół Moskwy w ramach moskiewskiego systemu antybalistycznego A-135.
Testowany w latach 1979-1982. Przyjęty do służby w 1989 a wycofany w latach 2005-2006[1]