Michał
Mîchā’ēl
Ilustracja
Archanioł Michał na fresku Bronzina
Czczony przez

Judaizm
Kościół katolicki
Cerkiew prawosławną
Kościoły orientalne
Islam

Wspomnienie

liturgia rzymska, anglikańska i luterańska: 29 września, 8 maja (rzymska do 1961, obecnie lokalnie)
bizantyjska (według kal. jul.): 6 września i 8 listopada
koptyjska: 12 czerwca

Atrybuty

globus, krzyż, laska, lanca, miecz, oszczep, puklerz, szatan w postaci smoka u nóg lub skrępowany, tarcza z napisem: Quis ut Deus („Któż jak Bóg”), waga

Patron

wielu państw i miast; mierniczych, radiologów, rytowników, szermierzy, szlifierzy, złotników, policjantów, żołnierzy, a także dobrej śmierci

Szczególne miejsca kultu

Opactwo św. Michała Archanioła na Mont Saint-Michel
Sanktuarium św. Michała Archanioła w Monte Sant’Angelo

Archanioł Michał depczący diabła – rzeźba drewniana w szczycie barokowego drewnianego kościoła w Szalowej

Archanioł Michał hebr. מיכאל [Mîchā’ēl], gr. Μιχαήλ [Michaél], łac. Míchaël, arab. ميخائيل [Mika’il], cs. Archistratig Michaił – jeden z archaniołów w judaizmie, chrześcijaństwie i islamie, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego[1].

Etymologia imienia

Hebrajskie imię Mika’el znaczy któż jak Bóg. Według tradycji chrześcijańskiej i żydowskiej, kiedy Szatan zbuntował się przeciwko Bogu i nakłonił do buntu 1/3 aniołów, Michał miał wystąpić jako pierwszy przeciwko niemu z okrzykiem: Któż jak Bóg!

Tradycje religijne

W religii judaistycznej wymienia się Michała wśród siedmiu aniołów wyższego rzędu. Również w islamie Michał (Mika’il) jest jednym z ważniejszych aniołów.

W Nowym Testamencie pojawia się jako stojący na czele hufców niebieskich, zwycięsko walczący z szatanem i jego zwolennikami (Jud 9; Ap 12,7). W niektórych pismach wczesnochrześcijańskich, zależnych od apokaliptyki żydowskiej, Michał bywa utożsamiany z Jezusem[uwaga 1][2]. U pisarzy kościelnych uchodzi za księcia aniołów, archanioła, któremu Bóg powierza zadania wymagające szczególnej siły. Wstawia się u Boga za ludźmi, jest aniołem stróżem ludu chrześcijańskiego. Stoi u wezgłowia umierających, którym następnie towarzyszy w drodze do wieczności. Łączy się z tym jego patronat nad kaplicami cmentarnymi. Artyści przedstawiają go z wagą do odmierzania dobrych uczynków. Zaś symbolem dobrych uczynków jest złoto i dlatego jest też patronem złotników i rytowników. Kult religijny św. Michała istnieje nieprzerwanie od początku chrześcijaństwa. Innym atrybutem archanioła Michała jest ognisty miecz. Najsławniejszymi budowlami wzniesionymi ku jego czci są miejsca pielgrzymkowe: Opactwo św. Michała Archanioła na Mont Saint-Michel oraz Sanktuarium św. Michała Archanioła w Monte Sant’Angelo.

Patronat

Michał jest archaniołem, którego wierni przyzywają w walce przeciw siłom zła. Wierzą, że pomaga odnaleźć wewnętrzne światło. Historycznie jest obrońcą zarówno Izraela, jak i Kościoła katolickiego. Jest patronem policjantów, żołnierzy i małych dzieci, a także opiekuje się pielgrzymami i obcymi ludźmi. Archanioł Michał jest ognistym wojownikiem, Księciem Niebiańskiej Armii, która walczy w imię sprawiedliwości i prawa. Daje wsparcie wszystkim, którzy znajdują się w strasznym ucisku. Michał jest też dawcą cierpliwości i szczęścia. Archanioł Michał patronuje również jednostkom powietrznodesantowym.

Przywoływany przez celebransa w obrzędach egzorcyzmu.

Jest patronem:

Heraldyka

Wizerunek Archanioła Michała widnieje na herbach szeregu miast: Archangielska, Białej Podlaskiej, Dolska, Głubczyc, Kijowa, Łańcuta, Sanoka, Strzelina, Strzyżowa, Zawidowa. Postać świętego znajduje się także na herbach gminy Ornontowice, gminy Telatyn, powiatu łańcuckiego oraz powiatu wołomińskiego. Archanioł Michał należał również do symboliki wielkich książąt Rusi Kijowskiej, znajdował się na herbach dawnych województw kijowskiego i nowogródzkiego, a także Księstwa Ruskiego.

Występuje również w znakach zawodów (np. policji), kościołów i zgromadzeń zakonnych: michalitów i michalitek.

Wizerunek Archanioła Michała widnieje także na monetach bulionowych Ukrainy bitych w srebrze i złocie od 2011 r.[4][5]

Dzień obchodów

Szymon Uszakow, Archanioł Michał depczący szatana pod stopami, 1676, Galeria Tretiakowska

Święto ku czci św. Michała Archanioła w kalendarzu rzymskim ustanowił w poł. V wieku papież Leon Wielki, jako rocznicę poświęcenia pierwszej na Zachodzie bazyliki pod jego wezwaniem na przedmieściach Rzymu, przy via Salaria w dniu 30 września. Gelazjusz I w 493 roku przeniósł je na dzień 29 września. Święto otrzymało rangę najwyższą: „pierwszej klasy rytu zdwojonego większego”, a zatem uroczystości według obecnej klasyfikacji i nazwę kolejno: Natale Basilicae Angeli via Salaria (sakramentarz Leona Wielkiego), Festum S. Michaelis Archangeli (sakramentarz Gelazjański), Dedicatio Basilionis S. Angeli Michaeli (sakramentarz Grzegorza wielkiego)[6], a potem ostatecznie Dedicatio Sancti Michaëlis Archangeli (Poświęcenie świętego Michała Archanioła). Po reformie liturgii w 1961 roku pozostało świętem pierwszej klasy[7].

Kolejne święto w kalendarzu rzymskim wprowadzono na pamiątkę objawień św. Michała Archanioła na Górze Gargano, które miały miejsce w latach 490–493. Ustanowione zostało na dzień 8 maja, jako „rytu zdwojonego większego” z nazwą Apparitio Sancti Michaëlis Archangeli (Objawienie świętego Michała Archanioła)[8].

Święto Objawienia (8 maja) zostało zlikwidowane w obrządku rzymskim wraz z reformą liturgii w roku 1961. Zmiana kalendarza liturgicznego wprowadzona wraz z nowym obrządkiem rzymskim w 1969 roku połączyła uroczystość Poświęcenia (29 września) ze świętami św. Gabriela Archanioła (24 marca) i św. Rafała Archanioła (24 października) w jedno święto Świętych Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała obchodzone 29 września. Jest to nawiązanie do tradycji syryjskiej[9].

W kalendarzu liturgicznym obrządku greckokatolickiego i Cerkwi prawosławnej św. Michał Archanioł wspominany jest dwukrotnie: 6 września (19 września[uwaga 2]) jako Wspomnienie Cudu św. Michała Archanioła w Kolosach[10] i 8 listopada (21 listopada[uwaga 3]) jako Sobór Arcystratega Michała i innych bezcielesnych Sił, ustanowiony w IV wieku na synodzie w Laodycei[11]. To święto znajduje się też w kalendarzach liturgicznych: syryjskim, ormiańskim i koptyjskim[6].

W kalendarzu koptyjskim św. Michałowi poświęcony jest 12 dzień każdego miesiąca, a główna uroczystość obchodzona jest 12 czerwca, gdy Nil zaczyna przybierać. Wiąże się to z tym, że w egipskiej tradycji chrześcijańskiej Archaniołowi powierzone zostały płody rolne, uzyskiwane dzięki mułowi tej rzeki, której jest on też patronem[12]. W Konstantynopolu niektóre kościoły miały także lokalne święta św. Michała: 27 października, 18 czerwca i 10 grudnia[6].

W liturgicznych kalendarzach luterańskim i anglikańskim obchodzone jest święto Michała Archanioła 29 września, kontynuując tradycję rzymską oraz wywodzące się od średniowiecza obchody tego święta, zwłaszcza w Wielkiej Brytanii i Irlandii, zwane Michaelmas[13]. W dniu tym w brytyjskich uczelniach i szkołach rozpoczyna się semestr noszący nazwę Michaelmas term. W anglikańskiej diecezji Truro 8 maja obchodzone jest ponadto święto św. Michała Obrońcy Kornwalii. W tradycji angielskiej do XVIII wieku uroczystość 29 września była świętem nakazanym[6], a wcześniej poprzedzał ją trzydniowy ścisły post, wprowadzony przez króla Ethelreda II w 1014 roku[12].

Ikonografia

Archanioł Michał na Kolumnie Trójcy Świętej w Bystrzycy Kłodzkiej

W ikonografii wczesnochrześcijańskiej i bizantyńskiej archanioł przedstawiany jest przeważnie jako strażnik Królestwa Niebieskiego albo jako postać asystująca (razem z archaniołem Gabrielem) przy tronie Boga. Jest jedną z centralnych postaci na ikonach „Sobór archanioła Michała” i „Sobór archanioła Gabriela”. W odróżnieniu od Gabriela w jego szatach dominuje kolor jasnoczerwony. Michał występuje też na ikonach Sądu ostatecznego, gdzie zajmuje się ważeniem dusz. Do bardziej znanych należą również wizerunki przedstawiające cud archanioła Michała w Chone, gdzie aby uchronić przed zniszczeniem cerkiew, uderzeniem swego żezła (pastorału) o skałę kieruje wody rzeki do innego koryta. W sztuce zachodniej św. Michał archanioł przedstawiany jest w tunice i paliuszu, w szacie władcy, jako wojownik w zbroi. Często ukazywany jest w scenie strącania nogami do piekła Lucyfera. Skrzydła św. Michała są najczęściej białe, niekiedy pawie. Włosy upięte opaską lub diademem.

Atrybuty

Jego atrybutami są: globus, krzyż, laska, lanca, miecz, oszczep, puklerz, szatan w postaci smoka u nóg lub skrępowany, tarcza z napisem: Quis ut Deus („Któż jak Bóg”), waga.

Modlitwa do św. Michała Archanioła

Modlitwa do św. Michała Archanioła była odmawiana po każdej mszy cichej. Reforma liturgiczna zniosła obowiązek jej odmawiania, chociaż jest w dalszym ciągu odmawiana w formie nadzwyczajnej rytu rzymskiego. Obecnie Kościół rozważa jej przywrócenie. Powodem ma być wzrost ignorowania zła, a tym samym wzrost liczby opętań. Od 2009 r. jest odmawiana podczas mszy świętej w świątyniach diecezji włocławskiej[14].

Modlitwa w tekście papieża Leona XIII brzmi:

Święty Michale Archaniele, broń nas w walce, a przeciw niegodziwości i zasadzkom złego ducha bądź naszą obroną. Oby go Bóg pogromić raczył, pokornie o to prosimy, a Ty, Książę niebieskich zastępów, szatana i inne duchy złe, które na zgubę dusz ludzkich po tym świecie krążą, mocą Bożą strąć do piekła. Amen[15].

Tekst modlitwy do św. Michała Archanioła został umieszczony we wkładce do albumu ॐ (2002) zespołu muzycznego Soulfly, zaś na okładce płyty Archangel (2015) tej samej grupy został umieszczony obraz autorstwa Elirana Kantora, przedstawiający Archanioła Michała[16].

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Świadkowie Jehowy również utożsamiają archanioła Michała z Jezusem Chrystusem. Do chwili przeniesienia jego życia do łona Marii i narodzin w ciele ludzkim Jezus żył z Bogiem w niebie jako archanioł Michał, którym ponownie stał się po powrocie do nieba (Kim jest archanioł Michał?).
  2. ↑ Tam, gdzie cerkwie stosują kalendarz juliański.
  3. ↑ Tam, gdzie cerkwie stosują kalendarz juliański.

Przypisy

  1. ↑ Michael the commander, [w:] David Albert Jones, Angels: A Very Short introduction, Oxford: Oxford University Press, 2011, s. 102, ISBN 978-0-19-954730-2 [dostęp 2023-10-01].
  2. ↑ Jean Danielou, Teologia judeochrześcijańska, WAM, Kraków 2002, s. 181, 182.
  3. ↑ Mistrz dobroci na Płońsk24.pl [opublikowano: 2010-10-03].
  4. ↑ Ukraina 1 hrywna – Archanioł Michał. ucoin.net. [dostęp 2024-03-08].
  5. ↑ Ukraina 20 hrywien – Archanioł Michał. ucoin.net. [dostęp 2024-03-08].
  6. 1 2 3 4 St. Michael the Archangel ↓.
  7. ↑ Mszał Rzymski. opracowali O.O. Benedyktyni z Opactwa Tynieckiego. Poznań: Pallotinum, 1963, s. 1117.
  8. ↑ O. G. Lefebvre: Mszał Rzymski z dodatkiem Nabożeństw Nieszpornych. Lophem lez Bruges: Opactwo Świętego Andrzeja, 1931, s. 1310.
  9. ↑ Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 2: D-G. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 415. ISBN 83-7097-374-4.
  10. ↑ Commemoration of the Miracle of the Archangel Michael at Colossae [online], Orthodox Church in America [dostęp 2018-09-27] (ang.).
  11. ↑ Synaxis of the Archangel Michael and the Other Bodiless Powers [online], Orthodox Church in America [dostęp 2018-09-27] (ang.).
  12. 1 2 Rzecz o aniołach ↓, s. 47.
  13. ↑ Richard Freeman Johnson: Saint Michael the Archangel in Medieval English Legend. Woodbridge: Boydell Press, 2005, s. 105. ISBN 1-84383-128-7.
  14. ↑ Patron parafii. Rzymskokatolicka Parafia pw. Św. Michała Archanioła. [dostęp 2014-11-21].
  15. ↑ Modlitwa Leona XIII – Święty Michale Archaniele, broń nas w walce… – Pomoc duchowa [online], egzorcyzmy.katolik.pl [dostęp 2017-11-22] (pol.).
  16. ↑ Soulfly: ‘Archangel’ Cover Artwork, Track Listing Revealed. blabbermouth.net, 2015-06-05. [dostęp 2017-02-23]. (ang.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.